Eenvoud Rond mijn tiende jaar ben ik begonnen met fotograferen. Eenvoudig begonnen maar toen wist je niet beter en was ik als een kind zo blij om dit te kunnen doen. Of dit nu mijn eigen camera was of die van mijn vader en dat ik 'm mocht gebruiken, dat staat me niet meer goed bij. In ieder geval was dit een eerste stap waarna er nog velen volgden. Ik was vanaf het begin behept met het virus van de fotografie. Agfa Box Ik mocht beginnen met een Agfa-box camera welke in de jaren vijftig veelvuldig verkocht en gebruikt werd. Deze maakte gebruik van rolfilm 6 x 9 cm. Rolfilm er in en doordraaien totdat je nr 1 in een venster te zien kreeg; dan was je klaar om te beginnen. Had je een opname gemaakt dan draaide je door tot je nummer 2 te zien kreeg, enzo verder. De allereerste keer dat ik hiermee fotografeerde was op het Malieveld in Den Haag waarbij ik probeerde parachutisten te fotograferen. Vanwege het spiegel-verkeerd effect liep ik eerst de verkeerde kant op om een parachutist in beeld te krijgen. Immers, het dakkantprisma werd pas algemeen toegepast vanaf de midden jaren zestig. De box-camera was erg eenvoudig qua constructie en hierdoor betaalbaar voor iedereen die wilde fotograferen. Kodak Instamatic Een paar jaar later kocht ik van mijn spaarcentjes een Kodak-Instamatic waar je zo'n flitsblokje op kon zetten welke je om kon draaien tot je alle vier de kanten gehad had. Er ging een filmcassette in en je maakte vierkante foto's in het negatiefformaat 28 x 28 mm. Deze heb ik niet lang gebruikt daar het te simpel was. Voor de obligate snapshotjes misschien ok maar daar hield het echt mee op. Beirette Daarna was het de beurt van de Beirette, m'n eerste toestelletje met negatiefformaat 24 x 36 mm. Daar heb ik toch wel een paar jaar wat foto's mee gemaakt.