Minolta Op een gegeven moment wilde ik toch wat meer kwaliteit en ben toen overgestapt op het merk Minolta. Hiervan heb ik in eerste instantie de Minolta XG-M gehad. Deze beschikte over diafragma voorkeuze en volledig automatische belichting. Een poosje later heb ik hier ook een motor-winder voor aangeschaft welke onder de camera geschroefd kon worden, zoals tegenwoordig de batterijgrip, welke dan zorgde voor het filmtransport. De Minolta gebruikte haar eigen bajonet-aansluiting dus ook hier weer nieuwe lenzen. Vervolgens was het de beurt aan de Minolta Dynax 500 si, ergens rond 1996 zal ik deze gekocht hebben. Het was trouwens steeds een kwestie van inruilen van de vorige. Dit was toch wel een behoorlijke opstap vergeleken met het model ervoor. Geen handmatig filmtransport meer. Een druk op de knop, opname gemaakt en auto-transport van de film voor de volgende opname. Diafragma- én sluitertijdvoorkeuze en volledig programma (meerdere opties). Enkelbeeld opname of serie zolang de ontspanknop was ingedrukt, dus geen winder meer nodig, belichtingscompensatie. Teveel om op te noemen. Ook van deze camera heb ik er twee gehad om zowel kleur als zwartwit te kunnen schieten. Kleur was best wel kostbaar en zwartwit ontwikkelde ik zelf en drukte ik inmiddels ook zelf. Sinds ca 1980 had ik mijn eigen doka voor zwartwit die ik steeds op moest bouwen en daarna weer afbreken. Op deze manier kon ik de kosten een beetje drukken en fotografeerde ik dus best wel veel in zwartwit.